De eerste keer heb ik het in één ruk uitgelezen, dat was in 1997, kort nadat het boek was uitgekomen. Ik studeerde toen in Leiden en werd er vooral door gegrepen omdat het over vriendschap ging. Iets wat ik op dat moment in het studentenleven ook volop meemaakte. De keren daarna ontdekte ik steeds weer andere lagen in het verhaal– en dat zijn er veel! Dat is natuurlijk ook Mulisch eigen, zijn verwijzingen naar de dood, engelen, religie en historie. Het is nu zo’n tien jaar geleden dat ik dit boek voor de laatste keer las. Hoog tijd voor de achtste keer!’